imię Boga

przyjete w jęz. polskim:

• Jehowa (dłuzej używane)
• Jahwe

Wersety (przykłady polskie) - tłumaczenie Biblii (w których przyjęto formę Jahwe):

1. w przekładzie Jakuba Wujka (Kraków 1962) - w przypisach
2. Biblia Tysiąclecia (wyd. I): Imię Jahwe występuje w całych Pismach Hebrajskich z wyjątkiem Księgi Psalmów.
3. Biblia Tysiąclecia (wyd. II) - w Pismach Hebrajskich (ST) w przypisach do Pism Greckich (NT), przykłady:
   • 2 Moj 6:3: Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe, nie objawiłem im.
   • 2 MOj 15:3 : Pan, mocarz wojny, Jahwe jest imię Jego.
   • Iz 42:8: Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom.
   • Jer 16:21: Dlatego też pokażę im, tym razem dam im poznać moją rękę i moją siłę; i zrozumieją, że moje imię - Jahwe!
   • Ps 68:5: Śpiewajcie Bogu, grajcie Jego imieniu; wyrównajcie drogę Temu, co cwałuje na obłokach! Jahwe Mu na imię; radujcie się przed Jego obliczem!
   • Ps 83:19: Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią.
4. Biblia warszawska: W niektórych wydaniach można znaleźć w 2 Mojżeszowej 3:14 i 6:3, w 4 Mojżeszowej 14:35 oraz w Izajasza 40:10 i 48:17. Najczęściej jednak występuje tylko w 2 Mojżeszowej 6:3.
5. Biblia Warszawsko-Praska: w wielu księgach Pism Hebrajskich, łącznie przeszło 3500 razy.
6. Biblia poznańska: występuje w całych Pismach Hebrajskich, począwszy od Rodzaju 2:4.  

Wersety (przykłady polskie) - tłumaczenie Biblii (w których przyjęto formę Jehowa):

1. Biblia gdańska: w 2 Mojżeszowej 6:3.
2. Biblia nieświeska Szymona Budnego (1574) w Mateusza 1:20, 22, 23; 2:13, 15, 19; 4:7, 10; 5:35; 22:37, 44.
3. Przekład Nowego Świata: występuje zarówno w Pismach Hebrajskich, jak i Chrześcijańskich Pismach Greckich w sumie 7210 razy.  

Inne:

1. Psałterz Dawidów Jana Kochanowskiego (1579): Imię Boże w formie Jowa jest w Psalmie 119:65, 108, 150 i 159.

Imie Boga występuje w Biblii ok 7000 razy 

w odniesieniu do Jehowy (jako jedynego prawdziwego Boga) w Biblii (ST/ Pisma hebrajskie) występują terminy:

• Bóg ok 2600 razy
• Wszechmocny - 48 razy
• Pan - ok. 30 razy
• Twórca - ok 20 razy
• Ojciec - ok 8 razy
• Stwórca - ok 7 razy
• Istniejący od Dni Pradawnych - 3 razy
• Wspaniały Nauczyciel - 2 razy

- dodatkowe informacje:

Która forma imienia Bożego jest poprawna?

Pytanie oryginalne brzmiało:

Wielu biblistów wskazuje, że w świetle badań bardziej prawidłowo jest wymawiać Imię Boga Jahwe niż Jehowa. Czy Wasz Zespól zgadza się z tym poglądem?

Forma brzmieniowa 'Jehowa' jest gramatycznie poprawna, starsza, i stosowana przez hebraistów od setek lat. Forma brzmieniowa 'Jahwe' jest nowym tworem, wręcz nowotworem.
 
Słowo 'Jahwe' (gr. Iaoue) jest postsamarytańską wersją imienia Jowisza.
Encyclopedia Britannica podaje, że 'Jupiter' w grece pisze się IOUE bądź IAUE,
zaś pisane łacińskimi literami 'Jove' i 'Jave'. Obie formy wywodzą się od Samarytańskiego 'Jave' ('Jabe').
 
Bob Kobres z University of Georgia podając treść papirusu (obecnie w British Museum),
w którym imię Zeusa w pełnej formie oddane jest przez Iaoue pisze:
 "The Anastasy papyrus of the British Museum, published by Wessely in 1888,
  includes among other magical formulae the following prose invocation:
  'I summon thee the, ruler of the gods-Zeus, Zeus,
  that thunderest on high, king Adonai, lord Iaoouee.'"

Zaś w The Catholic Encyclopedia czytamy:
 "Inserting the vowels of Jabe [the Samaritan pronunciation]
  into the original Hebrew consonant text,
  we obtain the form Jahveh (Yahweh),
  which has been generally accepted by modern scholars
  as the true pronunciation of the Divine name."

Zrekonstruowaną transkrypcję imienia Bożego w brzmieniu 'Jahvé',
która zyskała popularność mniej więcej w połowie XX wieku, ustalił H. Ewald.
Ponieważ za podstawę tej rekonstrukcji posłużyło mu samarytańskie Jave,
toteż oczywistym jest, że słowo 'Jahwe' nie jest imieniem prawdziwego Boga,
lecz de facto imieniem Jowisza.

źródło za zgodą: forma imienia Bożego

Czy imię Boże oznacza 'jestem, który jestem'?

NIE. Imię Boże zapisane czterema hebrajskimi literami יהוה (jod-heh-waw-heh, JHWH) nie znaczy "jestem, który jestem".

Zwrot "jestem, który jestem" zaczerpnięto z Wyjścia 3:14 (2 Mojżeszowa, ve'ellehshemoth).
W transliteracji z hebrajskiego ów zwrot brzmi: "ehjeh aszer ehjeh".

Co oznacza ten zwrot?
Przekład "Twenty-Four Books of the Holy Scriptures", dokonany przez rabina Izaaka Leesera oddaje to tak: "będę, kim będę". "The Emphasised Bible" Josepha B. Rotherhama podaje: "STANĘ SIĘ, kimkolwiek zechcę". Tu w uwadze marginesowej do tego wersetu napisano: "'Hajah' (słowo oddane powyżej przez 'stanę się') nie znaczy 'być' w sensie zasadniczym, czyli ontologicznym, lecz w sensie fenomenologicznym. (...) Jaki On będzie, to nie zostało wyjawione - On będzie z nimi, będzie im pomagał, będzie ich krzepił i wyzwalał".

Jednakże zwrot "jestem, który jestem" czy "będę, kim będę" nie jest ani rozwinięciem tetragramu ani znaczeniem imienia Bożego, ani też imię Jehvah/Jehovah/Jahveh nie jest jakimś skrótem zwrotu "ehjeh aszer ehjeh". "Ehjeh", czyli "będę" lub "okażę się" nie jest powtarzającym się w całej Biblii imieniem prawdziwego Boga. Imię Boże zapisane czterema hebrajskimi literami יהוה (jod-heh-waw-heh, JHWH) jest niesprecyzowaną, kauzatywną formą hebrajskiego czasownika "hawah" - 'stawać się'. Wobec tego imię Jehvah/Jehovah/Jahveh znaczy: "On powoduje, że się staje", bądź "On powoduje, że się dzieje". Ów hebrajski czasownik występuje w formie gramatycznej oznaczającej czynność w trakcie wykonywania, czyli w trybie ciągłym niedokonanym.

Zatem יהוה (JHWH) nie oznacza "jestem, który jestem".

źródło za zgodą: imię Boże

więcej:

1. imię Boga
2. Izajasza 25:9
3. wydania Biblii Hebr., gdzie mamy notację spółgłoskowo
4. Żydzi nie zżymają się przed formą Jah
5. zapisu liczb a kwestią formy Jah
6. Zachariasza 14:9 - jedność, imię Jhwh
7. Jezus, Jehowa, imiona

Dlaczego warto sprawdzić czy Stwórca istnieje?

Nie będziesz brał imienia Pana Boga swego nadaremnie