Życie wieczne w raju w kontekście Rdz 3:15
Pytanie: "W Rodzaju 3:15 Stwórca daje obietnicę ludziom, że zrealizuje swoje zamierzenie dotyczące życia wiecznego i zamieszkania rajskiej ziemi." Ten cytat skopiowałem z Waszej strony. W Rodzaju 3:15 nic nie napisano wyraźnie o raju, nawet między wierszami tego nie widzę. Proszę o wyjaśnienie.
Odpowiedź:
1. W Rodzaju 2:15 powiedziano, że „Bóg wziął człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden"
2.Raj
- - W Chrześcijańskich Pismach Greckich słowo parádeisos występuje trzy razy (Łk 23:43; 2Ko 12:4; Obj 2:7). Użył go już Ksenofont (ok. 431-ok. 352 p.n.e.), a według innego greckiego pisarza, Polluksa, pochodzi ono z perskiego pairidaeza (Cyropedia, I, iii, 14; Anabasis, I, ii, 7; Onomastikon, IX, 13).
- - hebr. pardés, pers. pairidaeza oraz gr. parádeisos) w zasadzie odnoszą się do pięknego parku lub ogrodu przypominającego park. Pierwszy taki park założył w Edenie Stwórca człowieka, Jehowa Bóg (Rdz 2:8, 9, 15). Po hebrajsku nazwano go gan, czyli „ogród", ale niewątpliwie rozmiarami i charakterem przypominał park. Słusznie więc w greckiej Septuagincie użyto w odniesieniu do niego słowa parádeisos (zob. EDEN 1; OGRÓD [Ogród Eden])
3. W zestawieniu z Rodz 2:17 - wynika, ze człowiek miał żyć wiecznie w ogrodzie Eden, chyba, że złamie jedyny zakaz jaki wówczas obowiązywał - wówczas poniesie śmierć.
Podsumowując te 3 punkty (jeśli trzeba mogę bardziej rozwinąć zagadnienie) - ludzie mieli żyć wiecznie w ogrodzie eden (raju). Jak wiemy złamali zakaz Boga, w związku z tym ponieśli karę śmierci (umarli, utracili życie wieczne). I teraz przechodzimy do rodzaju 3:15 „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. To rozgniecie tobie głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę". W związku z tą obietnicą Bóg zaczął jej realizacje ujawniając stopniowo jak do niej dojdzie poprzez przymierza - przeczytaj to i odnieść kontekst do omawianego tematu: http://www.biblia.start24.eu/463-Kto-moze-spozywac-emblematy-zwiazane-z-Ostatnia-Wieczerza-1-Kor-11-24.html
Dodatkowo wyjaśnienie daje nam ustalenie kto jest kim w Rodzaju 3:15, oraz zrozumienie znaczenia zwrotów "zgniecenie głowy" i rozgniecenie pięty":
Nasienie niewiasty:
A obietnice były dane Abrahamowi i jego nasieniu. Nie powiedziano: ‛I nasieniom', jak w wypadku wielu, ale jak o jednym: ‛I nasieniu twemu' - którym jest Chrystus" (Galatów 3:16).
Jeżeli ta obietnica Boża miała się spełnić na potomstwie duchowym, to musiałoby ono oprócz głównego Potomka objąć szersze grono osób. Potwierdza to apostoł Paweł. Wyjaśnia, że Abraham otrzymał dziedzictwo na podstawie obietnicy, a nie „dzięki prawu". Prawo Mojżeszowe zostało jedynie dodane, aby ujawnić występki, „aż przyjdzie potomstwo" (Gal 3:18, 19). Jak stąd wynika, obietnica dotyczyła całego potomstwa Abrahama - „nie tylko tego, które obstaje przy Prawie, lecz także tego, które obstaje przy wierze Abrahama" (Rz 4:16). Jezus Chrystus oznajmił sprzeciwiającym mu się Żydom: „Jeżeli jesteście dziećmi Abrahama, to spełniajcie uczynki Abrahama", z czego płynie wniosek, że według Boga potomstwem Abrahama nie są ci, którzy pochodzą od niego według ciała, lecz ci, którzy naśladują jego wiarę (Jn 8:39). Wyraźnie świadczą o tym słowa apostoła Pawła: „Ponadto jeśli należycie do Chrystusa, to rzeczywiście jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami według obietnicy" (Gal 3:29; Rz 9:7, 8).
Wobec powyższego obietnica Boża: „Na pewno rozmnożę twoje potomstwo jak gwiazdy niebios i jak ziarnka piasku, które są na brzegu morza" miała znaczenie duchowe i zapowiadała, że w skład potomstwa Abrahama wejdą także inne osoby - „ci, którzy należą do Chrystusa" (1Ko 15:23; Rdz 22:17; Mk 9:41). Bóg nie wyjawił wtedy ich liczby, toteż dla ludzi pozostała równie nieokreślona, jak liczba gwiazd czy ziarnek piasku. Dopiero ok. 96 r. n.e. oznajmił w Objawieniu danym apostołowi Janowi, że Izrael duchowy - grono „opieczętowanych" duchem Bożym, będącym zadatkiem ich niebiańskiego dziedzictwa - liczy 144 000 osób (Obj 7:4-8; 2Ko 1:22; 5:5; Ef 1:13, 14).
Podsumowując: potomstwem niewiasty jest Chrystus oraz jego współdziedzice w królestwie Bożym (wąska grupa ludzi wybrana przez Boga, do rządzenia w Królestwie Bożym)
Niewiasta:
Okoliczności, w jakich wypowiedziano to proroctwo, pomagają ustalić tożsamość wspomnianej „niewiasty". Jej potomstwo miało zmiażdżyć głowę węża. Oczywiście nie mógł tego uczynić zwykły człowiek, ponieważ - jak wskazuje Biblia - Bóg nie mówił tu o literalnym zwierzęciu. Z Objawienia 12:9 wynika, że tym „wężem" jest osoba duchowa - Szatan Diabeł. A zatem proroczą „niewiastą" nie może być kobieta, np. Maria, matka Jezusa. Nieco światła na tę sprawę rzuca wypowiedź apostoła Pawła z Galatów 4:21-31).
We fragmencie tym apostoł napisał, że Hagar, nałożnica Abrahama, wyobraża miasto Jerozolimę, a jej „dziećmi" są członkowie narodu izraelskiego, objęci przymierzem Prawa. Natomiast Sara - żona Abrahama, niewiasta wolna - symbolizuje „Jerozolimę górną", duchową matkę apostoła i innych chrześcijan zrodzonych z ducha. Ta niebiańska „matka" to zarazem „matka" Chrystusa, najstarszego z duchowych braci, których Ojcem jest Bóg (Heb 2:11, 12)
Płynie stąd wniosek, zgodny z całym Pismem Świętym, że „niewiasta" z Rodzaju 3:15 to „niewiasta" duchowa. I podobnie jak „oblubienicą" czy „małżonką" Chrystusa nie jest pojedyncza kobieta, lecz całe grono osób duchowych (Obj 21:9), tak też „niewiastę" będącą matką duchowych synów Boga, czyli Jego „żonę", stanowi cała grupa istot duchowych przebywających w niebie. A zatem wyobraża ona niebiańską organizację.
Nasienie Szatana
Słowa z31:15 Bóg kieruje do Szatana, kto jest zatem Nasieniem Szatana?
Warto zauważyć, że gdy słowo „potomstwo" występuje w Biblii w znaczeniu symbolicznym, nie odnosi się do literalnych dzieci czy potomków, lecz do tych, którzy naśladują swego symbolicznego „ojca" - przejawiają jego ducha czy też nastawienie. Do potomstwa Węża należał np. Kain, pierworodny syn Adama i Ewy. Wyjaśnił to apostoł Jan, pisząc: „Dzieci Boga i dzieci Diabła uwidaczniają się w ten sposób: Nikt, kto nie trwa w prawości, nie pochodzi od Boga - ani ten, kto nie miłuje swego brata. Bo to jest wieść, którą słyszeliście od początku, że powinniśmy jedni drugich miłować; nie jak Kain, który pochodził od niegodziwca i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Ponieważ jego własne uczynki były niegodziwe, natomiast jego brata - prawe" (1Jn 3:10-12; por. Jn 8:44).
A zatem w ciągu następnych stuleci do potomstwa Węża należeli ci, którzy przejawiali diabelskiego ducha, którzy nienawidzili Boga i zwalczali Jego czcicieli - zwłaszcza ludzie obłudnie podający się za sług Bożych. Jezus zaliczył do tej grupy współczesnych sobie żydowskich przywódców religijnych, którym oznajmił: „Węże, pomiocie [gr. gennémata: „płody"] żmijowy, jakże uciekniecie przed sądem Gehenny?" (Mt 23:33; zob. NTint).
Rozgniecenie pięty
Metafora ta kojarzy się z zadaniem komuś bólu, osłabieniem go. Potwierdzają to dalsze prorocze informacje ujawniane na temat nasienia niewiasty, mesjasza, na przykład prorok Daniel napisał wprost, że „Mesjasz zostanie zgładzony", aby „dokonać przebłagania za przewinienie" (Dan. 9:24-26). A Izajasz przepowiedział, że Mesjasz będzie odrzucony, prześladowany, a w końcu „przebity", czyli uśmiercony, by wziąć na siebie grzechy niedoskonałych ludzi (Izaj. 53:4, 5, 7). W 33 roku n.e. Diabeł rzeczywiście ukąsił Potomstwo, czyli Chrystusa Jezusa, gdy doprowadził do jego śmierci. Dlaczego nazwano to zwykłym zranieniem pięty? Ponieważ „nasienie" odczuło je tylko przez krótki czas swego pobytu na ziemi. Rana ta nie była trwała, bo na trzeci dzień Jehowa wskrzesił Jezusa i obdarzył go chwalebnym życiem duchowym (Dzieje 2:32, 33; 1 Piotra 3:18).
Zmiażdżenie głowy
Szatan miał mieć zmiażdżoną głowę przez nasienie niewiasty - a więc Chrystusa. W biblii śmierć lub zagładę oznacza także ‛roztrzaskanie głowy' (Ps 68:21; por. 74:13, 14). Jak wynika z innych wersetów, spełni się to wtedy, gdy „pradawny wąż", Szatan Diabeł, zostanie na tysiąc lat uwięziony w „otchłani", a wkrótce potem na zawsze unicestwiony przez wrzucenie do „jeziora ognia", które wyobraża „drugą śmierć" (Obj 12:9; 20:1-3, 7, 10, 14)
Podsumowując: w Rodzaju 3:15 Bóg daje obietnice zniszczenia Szatana i przywrócenia swego pierwotnego zamierzenia co do ziemi i ludzkości (Rz 1:28, 31; 2: 15) (co wynika z Roli jak miał objąć Jezus Chrystus, nasienie niewiasty - król , panujący nad Królestwem Bożym: http://www.biblia.start24.eu/117-Krolestwo-Boze.html )
Bóg nie zmienił Bowiem swojego pierwotnego zamierzenia: Iz 55: 8-11 NW: „Bo wasze myśli nie są moimi myślami ani moje drogi waszymi drogami" - brzmi wypowiedź Jehowy. 9 „Gdyż jak niebiosa przewyższają ziemię, tak moje drogi przewyższają wasze drogi, a moje myśli - wasze myśli. 10 Bo jak ulewny deszcz oraz śnieg spada z niebios i tam nie wraca, dopóki nie nasyci ziemi i nie sprawi, że ona rodzi i porasta, i daje siewcy nasienie, a jedzącemu chleb, 11 tak też będzie z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wróci do mnie bezowocne, lecz uczyni to, w czym mam upodobanie, i pomyślnie spełni to, z czym je posłałem." (a Bóg utworzył ludzi i postanowił ,że zamienią ziemie w Raj i będą żyli wiecznie, Adam, Ewa, ani Szatan nie są w stanie zmienić ani zniweczyć postanowień Boga).
Jezus powiedział: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię" (Mateusza 5:5). Nawiązał w ten sposób do natchnionych słów psalmu: „Potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju. Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze" (Psalm 37:11, 29).
Jezus powiedział też: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne" (Jana 3:16).
Ps.
Jeśli informacje są niewystarczające proszę o kontakt.
Rodowody w Biblii
