Inne przykłady tłumaczenia  Jana 5:20;

• Kowalski: Wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam zrozumienie, tak że poznać możemy tego [Boga], który jest prawdziwy. Jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest Bogiem prawdziwym i żywotem wiecznym.
• Współczesny przekład: Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam możność poznania prawdziwego Boga. Należymy do niego, ponieważ należymy do jego Syna, Jezusa Chrystusa. To jest właśnie prawdziwy Bóg i życie wieczne.
•  Komentarz Żydowski do NT: I wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam zdolność rozeznawania, abyśmy mogli wiedzieć, kto jest prawdziwy. Co więcej, jesteśmy zjednoczeni z Tym, który jest prawdziwy, zjednoczeni z Jego Synem Jeszuą Mesjaszem. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.
•  Przekład ewangeliczny Instytutu Biblijnego: Wiemy zaś, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznawali Prawdziwego - i jesteśmy w Prawdziwym, w Jego Synu Jezusie Chrystusie. Ten jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

Tłumaczenie tekstu są niejednoznaczne. Problemem jest składnia - nie wiadomo do kogo się odnosi zaimek wskazujący οὗτός - ten (bo Boga Jehowy czy do Jezusa Chrystusa)

Jednak spróbujmy go przeanalizować jeszcze.

Biblista Brooke F. Westcott z uniwersytetu w Cambridge napisał na ten temat: „Logika wskazuje, że [zaimek hoútos] odnosi się nie do wyrażenia położonego najbliżej, lecz do głównego przedmiotu rozważań apostoła". Jan pisał zatem o Ojcu Jezusa. Niemiecki teolog Erich Haupt wyjaśnia: „Należy ustalić, czy [hoútos] w następnym zdaniu odnosi się do wyrażenia, które go bezpośrednio poprzedza, (...) czy też do wcześniej użytego słowa ‚Bóg'. (...) Z końcową przestrogą przed bałwochwalstwem lepiej harmonizuje świadectwo na rzecz istnienia jedynego prawdziwego Boga niż wykazywanie boskości Chrystusa".

Nawet w dziele A Grammatical Analysis of the Greek New Testament (Analiza gramatyczna greckiego tekstu Nowego Testamentu), opublikowanym przez Papieski Instytut Biblijny, napisano, że hoútos „pojawia się w punkcie kulminacyjnym [wersetów] 18-20, więc zapewne dotyczy jedynego prawdziwego Boga, przeciwstawionego pogańskim bóstwom (w. 21)".

Jak podaje Słownik grecko-polski pod redakcją Zofii Abramowiczówny, zaimek hoútos, tłumaczony często na „ten" (czasem na „taki"), niekiedy może się odnosić do ‛rzeczy ważniejszej z dwóch, a nie bezpośrednio bliższej' (tom III, strona 346). Dobrze to widać na przykładzie innych wersetów. W Liście 2 Jana, wersecie 7, ten sam apostoł pisze: „Wyszło na świat wielu zwodzicieli - osób, które nie wyznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Taki [hoútos] jest zwodzicielem i antychrystem". Zaimek wskazujący „taki" oczywiście nie może się tutaj odnosić do najbliższego podmiotu - Jezusa. Chodzi o ludzi, którzy się go zaparli. To oni są zbiorowym „zwodzicielem i antychrystem".

W swej Ewangelii apostoł Jan napisał: „Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z dwóch, którzy usłyszeli, co rzekł Jan, i poszli za Jezusem. Ten [hoútos] najpierw znalazł swojego brata Szymona" (Jana 1:40, 41). Słowo „ten" z całą pewnością nie odnosi się do ostatnio wspomnianej osoby, lecz do Andrzeja. Apostoł Jan podobnie posługuje się tym zaimkiem w Liście 1 Jana 2:22 (zobacz Biblię Tysiąclecia).
Tak samo używa go Łukasz. W Dziejach Apostolskich 4:10, 11 czytamy: „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, którego wyście zawiesili na palu, lecz którego Bóg wskrzesił z martwych - właśnie dzięki niemu ów człowiek stoi przed wami zdrowy. Ten [hoútos] jest ‚kamieniem, który przez was, budowniczych, został poczytany za nic, a który stał się głowicą węgła'". Choć uzdrowionego mężczyznę wymieniono bezpośrednio przed hoútos, ów zaimek nie odnosi się do niego. Wyraźnie widać, że słowo „ten" w wersecie 11 dotyczy Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - „kamienia narożnego", na którym zbudowano zbór chrześcijański (Efezjan 2:20; 1 Piotra 2:4-8).

Inny przykład znajdujemy w Dziejach Apostolskich 7:18, 19: „Nastał w Egipcie inny król, który nie znał Józefa. Ten [hoútos] zawziął się podstępnie na nasz ród" (Biblia warszawska). „Ten" - prześladowca Żydów - to oczywiście nie Józef, lecz faraon, władca Egiptu.
Fragmenty takie potwierdzają spostrzeżenia badacza greki Daniela Wallace'a, który o greckich zaimkach wskazujących napisał, że to, co jest „najbliższe zaimkowi w tekście, wcale nie musi być mu najbliższe w intencjach autora".

Teraz weźmy pod uwagę kontekst - kim jest owy Bóg - we wcześniejszych wersetach

• 1 J 5:5: Wyraźnie mowa o Syny Bożym
• 1 J 5:9-11 - To Bóg składa świadectwo o Swoim Synu (trudno by Jezus był tym "Prawdziwym Bogiem", bo świadectwo o samym sobie nie jest prawdziwe: „Jeżeli ja sam świadczę o sobie, świadectwo moje nie jest prawdziwe. 32 Jest ktoś inny, kto o mnie świadczy, i wiem, że świadectwo, które on składa o mnie, jest prawdziwe. " (słowa Jezusa z Jana 5:31-32)

Podsumowując:
Ten werset (J 5:20) - jak zdrowa logika nakazuje nie może zatem być wersetem wiążącym w omawianej kwestii. Należy podać werset w tym temacie, który nie budzi żadnych wątpliwości.

Ponieważ jak napisałem i wykazałem wyżej jest problem z tłumaczeniem tego wersetu, zatem KLUCZOWE wydaje się odniesienie do reszty tekstu Biblii w kontekście "jedynego prawdziwego Boga"

• 1 Tes 8:9 BT:
  9: Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu
  10: i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wzbudził z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.

Mowa o dwóch osobach: Bogu prawdziwym i jego synu , którego wzbudził z martwych. Występuje ponadto ten prawdziwy Bóg w porzucenia Bożków, czyli to temu prawdziwemu Bogu należy oddawać cześć. Wyraźnie oddzielono prawdziwego Boga od Chrystusa.

• 2 kronik 15:3 BT:
  "Przez długi czas był Izrael bez Boga prawdziwego i bez kapłana nauczyciela, i bez Prawa."

O jakim prawdziwym Bogu tu mowa? Werset 4 w przekładzie BT wyd.II nie porozstawia wątpliwości: "zwrócił sie wówczas w swej udręce ku Bogu Izraela, Jahwe..."

Nikt znający Biblię - będący przy zdrowych zmysłach, nie będzie twierdził, że Bóg Izraela Jehowa nie stał się Bogiem narodów, że to nie on przygotował i posłał Chrystusa.

• Jana 17:3:
  αυτη δε εστιν η αιωνιος ζωη ινα γινωσκωσιν σε τον μονον αληθινον θεον και ον απεστειλας ιησουν χριστον
  Biblia Warszawska:A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.
  Biblia Tysiąclecia: A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
  Biblia Gdańska: A toć jest żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.

- Werset bez żadnych wątpliwości oddziela "jedynego prawdziwego Boga" od "Jezusa Chrystusa" - niezależnie od wybranego tłumaczenia. Zatem nie pozostawia wątpliwości, ze Jezus to nie ten "prawdziwy Bóg"

Kto jest zatem tym prawdziwym Bogiem?

I. Zobacz: http://www.biblia.start24.eu/151-Prawdziwy-Bog-stworca-wszystkiego-i-wszystkich.html

II.  Jeremiasza 10:10 BT wyd 2: "Jahwe natomiast jest prawdziwym Bogiem"


III. To Bóg Izraela (Jehowa) staje się Bogiem narodów:

W Dziejach apostolskich znajdziemy kilka znaczących informacji o prawdziwym Bogu.

O jakim Bogu nauczali:

1.  Dz 2:14-26

    Spełnia sie przepowiednia Joela, który pisał o przepowiedni Jahwe (w16)
    Ten Bóg -potwierdził posłannictwo Jezusa (w 22) cudami
    Z woli Boga -> Jezus (w 22)
    Ten Bóg go wskrzesił (w 24)
    Bóg - Dawida , Króla Żydowskiego (w29, 30)
    Jezusa - wskrzesił właśnie TEN Bóg (w32)
    Jezus zasiadł po prawicy TEGO Boga (w33)
    Bóg Izraela uczynił Jezusa Panem i Mesjaszem (w 36)

2. Dz 3: 12- 26

    Bóg Abrahama, Izaaka (w 13)-> Jehowa
    Bóg wskrzesił Sługę Swego - Jezusa (w.13, 15, 26)
    Bóg Izraela spełnił co zapowiedział (w.18,22)
    Bóg posłał Mesjasza (w20, 22)
    TEN Bóg zawarł z nim i przymierze (w. 25) (np. Rdz 15:18: Wowym dniu Jehowa zawarł zAbramem przymierze; Pwt 5:3 : Nie znaszymi praojcami zawarł Jehowa to przymierze, lecz znami, znami wszystkimi, którzy tu dziś żywi jesteśmy.)

3. Dz 7:1-49

    Bóg Abrahama, (w.2-7)-> Jehowa (Wj 3:15: ‚Jehowa, Bóg waszych praojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka iBóg Jakuba)
    Ten Bóg zawarł z nimi przymierze (w.8) -> Jehowa Jehowa (Pwt 5:3 : Nie znaszymi praojcami zawarł Jehowa to przymierze, lecz znami, znami wszystkimi, którzy tu dziś żywi jesteśmy.)
    Bóg - Jakuba (w. 9-16) -> Jehowa
    Bóg - Mojżesza (w.17-38) -> Jehowa (Kpł 18:1-2: IJehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: „Przemów do synów Izraela ipowiedz im: ‚Jam jest Jehowa, wasz Bóg)
    Świątynia Boga Izraela (w. 44-49) -> Jehowy (1 Krl 7:1: " przystąpił do budowy domu dla Jehowy")

4.  Dz 10: 34-48 (mowa do pogan)

    Bóg namaścił (w38), wskrzesił (w.40) Jezusa
    Bóg ustanowił Jezusa sędzią (w42)

5. Dz 13:13-41

    Izraelici, którzy Boją sie Boga (w16)-> Jehowy
    Bóg dał im królów (w.21,22), proroków (w.20)
    wyprowadził ten Bóg - Jezusa (w.23)
    Bóg wskrzesił Jezusa (w.30)
    to dobra nowina ( o wskrzeszeniu Jezusa) dana Izraelitom przez ich BOGA (w30-33)

Z wszystkich tych wersetów wyraźnie wynika, ze nauczali o Bogu Izraela - Jehowie. Tym Bogu , który dał im prawo, proroków - proroctwa o mesjaszu. Bogu, który dał Jezusa, który go namaścił i wskrzesił. Bogu Jehowie, który stał sie Bogiem wszystkich narodów.

Bogiem Izraela był Jahwe / Jehowa:

    Pwt 6:4-5, BT:
    Słuchaj, Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny
    Będziesz miłował Boga twego, Jahwe...
    Pwt: 14:1-2, NW:
    „Jesteście synami Jehowy, waszego Boga. Nie wolno wam robić nacięć na sobie ani robić łysiny na swych czołach ze względu na zmarłego. Jesteś bowiem ludem świętym dla Jehowy, twego Boga, i Jehowa wybrał cię, abyś był jego ludem, szczególną własnością, ze wszystkich ludów, które są na powierzchni ziemi.

Staje sie on Bogiem wszystkich narodów:

    Rz 3:29-30:
    A czyż jest On tylko Bogiem Żydów? Czyż nie także ludzi z narodów? Tak, również ludzi z narodów, skoro istotnie jeden jest Bóg, który obrzezanych uzna za prawych na podstawie wiary...

Więc naszym Bogiem jest Bóg - Jahwe /Jehowa, który ustanowił Chrystusa darem ofiarnym (Rz 3:24-25).

Ciekawe podkreślił to Apostoł Paweł. Paweł napisał o Bogu Chrześcijan, że dla nich jest jedne Bóg, i wyraźnie oddzielił osobę Boga (jednego) od osoby Pana Jezusa:

    1 Kor. 8:5, 6 (BT): „Achoćby byli na niebie i na ziemi tak zwani bogowie - jest zresztą mnóstwo takich bogów  i panów - dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy". (Ojca przedstawiono tutaj jako „jednego Boga" chrześcijan, mającego inną rangę niż Jezus Chrystus).

Kontekst i zestawienie dwóch osób Boga jedynego i Pana, którego ten Jedyny Bóg ustanowił Królem. - nie postawia również wątpliwości, kto jet kim.
(ps. Paweł również oddzielił władzę Boga od władzy jaką dał Bóg Jezusowi (1 Kor 15:27)


Podane wersety nie budzą żadnych wątpliwości w kwestii określania terminem "prawdziwego Boga" - Boga Jehowę.

Zobacz również: http://www.biblia.start24.eu/369-O-jakim-Bogu-naucza-Jezus.html